Рус | Бел
Узбекскі паэт Кучкор Наркабіл напісаў верш, прысвечаны Беларусі і Мінску

Узбекскі паэт Кучкор Наркабіл напісаў верш, прысвечаны Беларусі і Мінску

05.07.2019      848

Узбекскі паэт і празаік Кучкор Наркабіл, збіраючы ў Беларусі матэрыялы для сваёй новай кнігі пра Вялікую Айчынную вайну, напісаў верш, прысвечаны краіне-партызанцы, гораду-герою Мінску.

У Саюзе пісьменнікаў Узбекістана яму параілі паехаць да беларускіх сяброў і пабачыць на свае вочы тыя адрасы, дзе народ праліваў кроў, дзе разам з беларусамі змагаліся з фашыстамі ўзбекі. Кучкор Наркабіл наведаў Беларускі дзяржаўны музей Вялікай Айчыннай вайны, сустрэўся з вартавымі памяці ў Нацыянальным гістарычным музеі Беларусі. Беларускія сябры дапамаглі ўзбекскаму калегу ажыццявіць паездку па мясцінах партызанскай памяці ў Пухавіцкі раён. Добрым апавядальнікам пра вайну для ўзбекскага госця выступіў дырэктар Пухавіцкага раённага краязнаўчага музея Аляксандр Аляксандравіч Прановіч.

І ўжо амаль развітваючыся з Беларуссю, Кучкор Наркабіл перадаў новым беларускім сябрам верш, які напісаў у чэрвеньскія дні. Напісаў у Беларусі, у Мінску, у самы пярэдадзень Дня Незалежнасці Беларусі, у самы пярэдадзень Дня вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Твор пераклаў на беларускую мову Навум Гальпяровіч.

— Цяпер, пасля сустрэчы з Беларуссю, — сказаў на развітанне з гераічным Мінскам, новымі знаёмымі і сябрамі спадар Наркабіл, — я проста абавязаны напісаць кнігу пра Беларусь ваенную, пра ўзбекаў, якія пралівалі тут кроў. І як толькі напішу і выдам гэты твор — адразу ж першым падарункам будзе кніга, адпраўленая ў Беларусь, у ваш музей Вялікай Айчыннай. Нізкі паклон беларусам, якія так старанна захоўваюць памяць пра драматычныя і гераічныя падзеі мінулага.

Кучкор Наркабіл

* * *

Слаўны Мінск. Гэты велічны новы музей.

Тут з парога я ўбачыў вайну.

Сэрца цісне ў мяне і ў людзей

Праз самотную цішыню.

Нібы я у Афгане. У памяці зноў

Усплываюць трывожныя дні.

Але тут з той, Айчыннай, убачыў я кроў.

Яна ў сценах, ты толькі крані.

Гэта Гітлер, той жудасны людажэр,

Бойню ў гэтай зямлі развязаў.

Лютаваў тут фашыст ненасытны,

як звер.

І ў вачах маіх сёння сляза.

Тут зганялі людзей да смяротнай сцяны,

І рыдала ў адчаі дзіцё.

А фашыст з кулямёта бязлітасна біў,

Адымаючы ў людцаў жыццё.

І не дождж, а з нябёсаў пралілася кроў,

І заплакалі хмары і дол

Пра загінулых тут і дачок і сыноў.

І ўсё ў жудасці стыла вакол.

Ты, дзяўчына прыгожая, сёння не плач,

Бо слязамі ўжо поўна зямля,

Толькі помні заўжды і за здзек не прабач,

Хоць з гадоў мы ўзіраем здаля.

Ў Беларусі загінуў адзін ад траіх,

Гэты боль тут не ў сілах суняць,

І жыве гэтым кожны пакутлівы ўздых.

І бярозкі аб гэтым шумяць.

Я выходжу з музея. Цябе, Беларусь,

Прыціскаю да сэрца свайго,

Я твой боль назаўсёды з сабой забяру,

І ты будзеш як вечны агонь.

З узбекскай
Пераклад Навума Гальпяровіча

Аўтар: Сяргей Шычко
Вяртанне да спісу

Для адміністратараў

Нашаму сайту спаўняецца 9 гадоў

Нас наведалі

ГодПросмотрыПосетители
2024 19 711 9 262
2023 77 329 36 064
2022 71 163 34 884
2021 55 349 25 349
2020 76 047 36 977
2019 38 372 16 047
2018 32 791 12 093
2017 60 698
10 698
2016 41 163 10 000
2015 46 744 11 395
Всего 519 367 202 769

© ФНКА Беларусаў Расіі. 1999 — 2024 Федэральная нацыянальна-культурная аўтаномія Беларусаў Расіі.

Усе правы абаронены. Пры выкарыстанні любых матэрыялаў сайта, уключаючы графіку і тэксты, актыўная спасылка на belros.org абавязковая.

Калі вы лічыце, што парушаныя вашыя аўтарскія правы, просім паведаміць, каб мы маглі ўнесці неабходныя карэктывы.

Дата стварэння сайта — ліпень 2015 г. | Дызайн сайта | Вэб-майстар