Карэспандэнт «Звязды» стала лаўрэатам конкурса «Першацвет»

Што да непрадузятага стаўлення да выстаўкі-кірмашу, то найбуйнейшай падзеяй яго другога дня стала пленарнае пасяджэнне ўжо чацвёртага міжнароднага сімпозіума «Пісьменнік
і час». Удзел у ім прынялі госці з 21 краіны. Тры з іх былі адзначаны міністрам інфармацыі Беларусі Аляксандрам Карлюкевічам за наладжванне літаратурных сувязяў — народны паэт Татарстана і перакладчык беларускай паэзіі на татарскую мову Роберт Мінулін, пісьменнік, публіцыст і старшыня Астраханскага аддзялення Саюза пісьменнікаў Расіі Юрый Шчарбакоў, народны паэт і заслужаны работнік культуры Чувашскай Рэспублікі Валеры Тургай.

Удзельнікі абмеркавалі сусветную літаратуру і тэмы больш лакальныя, такія як уклад Беларусі ў сусветную культурную спадчыну, не абышлі ўвагай і Францыска Скарыну. Так ці інакш больш падрабязную інфармацыю пра тое, што гучала на пленарным пасяджэнні, шукайце ў наступным нумары «Звязды», а сёння сваімі ўражаннямі з намі падзяліліся госці сімпозіума.

Адам АХМАТУКАЕЎ, паэт, перакладчык (Расія, Чачня):

— Гэта ў мяне не першая сустрэча з беларускімі пісьменнікамі, з Беларуссю. Сёння я прывёз у Мінск кнігу перакладаў беларускай паэзіі, якая толькі што пабачыла свет у Грозным. Мае калегі дзівяцца, наколькі я захоплена працую як перакладчык менавіта з беларускай паэзіяй. А як не працаваць, як не захапляцца такой багатай літаратурай?! Мяне прывабліваюць класіка і сучаснасць. З асаблівай асалодай перакладаў вершы Міколы Купрэева і Аркадзя Куляшова, Янкі Купалы і Алеся Бадака... У паэзіі адлюстроўваецца твар народа, яго менталітэт. Таму і імкнуся сваім суродзічам расказаць пра Беларусь сучасную праз паэтычныя радкі.

Роберт МІНУЛІН, народны паэт Татарстана (Расія, Татарстан):

— Прыязджаў у Мінск, Смаргонь на Дзень беларускага пісьменства. Вельмі быў уражаны адкрыццямі ў Залессі, Кушлянах, іншых сакральных мясцінах Гродзеншчыны, Беларусі. А яшчэ раней пад уражаннем ад паланэза Міхала Клеафаса Агінскага напісаў верш, якім вельмі даражу. Народы аднолькавыя ў сваіх памкненнях жыць адной душой са сваёй Айчынай, аднолькавыя ў памкненнях да міралюбства, што сёння асабліва вылучае і дзяржаўную палітыку вашай краіны, і высокую грамадзянскую пазіцыю Прэзідэнта Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнкі. Амаль выпадкова даведаўся, што да майго 70-годдзя мінскае выдавецтва «Мастацкая літаратура» рыхтуе мой паэтычны зборнік у перакладзе на беларускую мову. І выйдзе ён у серыі «Сябрына: паэзія народаў Расіі». Дзякуй, беларусы!

Валеры ТУРГАЙ, паэт, перакладчык (Расія, Чувашыя):

— Беларуска-чувашскае літаратурнае сяброўства асвятляюць імёны народнага песняра Беларусі Янкі Купалы, паэта і перакладчыка Юрася Свіркі, нашых чувашскіх класікаў, якія з асаблівым піетэтам ставіліся да беларускага мастацкага свету. І я знаходжуся ў палоне гэтага святла, у палоне беларускага прыцягнення. Ваша літаратура, ваша паэзія валодаюць своеасаблівым магнетызмам, прымушаюць задумвацца над многімі складнікамі жыцця, нашага існавання ў свеце. І, пэўна, таму так цікава і перакладаць беларускую паэзію, чым я і займаюся зараз.

Святлана АНАНЬЕВА, літаратуразнаўца, крытык (Казахстан):

— У час Вялікай Айчыннай вайны ў Беларусі з нямецка-фашысцкімі захопнікамі змагаліся многія казахстанскія літаратары. Усе яны пакінулі шчымлівыя творы аб Беларусі, аб простых беларускіх людзях. У Казахстане гэта добра ведаюць. Найперш ведаюць прозу Адзія Шарыпава, якая прысвечана беларускай тэме. Разам са мною на сімпозіум прыляцела Клара Шарыпава — удава пісьменніка, грамадскага дзеяча, беларускага партызана. І я рада гэтай яе сустрэчы з Мінскам. Мы ў Казахстане вельмі любім Беларусь і беларусаў і ўсямерна імкнёмся злучаць памкненні нашых краін і нашых народаў у будаўніцтве цывілізаванага, міралюбівага грамадства, здольнага супрацьстаяць многім агрэсіўным пагрозам. Дзякуй Міністэрству інфармацыі, беларускаму ўраду за такую выключную магчымасць збірацца ў Мінску пісьменнікам розных краін на міжнародным сімпозіуме літаратараў «Пісьменнік і час».

Яшчэ фота