Рус | Бел
Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго» прайшоў у Жыровіцах

Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго» прайшоў у Жыровіцах

05.09.2019
Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго» прайшоў у Жыровіцах

Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго» сёлета прайшоў у Жыровіцах і сабраў паэтаў, празаікаў, літаратуразнаўцаў і выкладчыкаў з розных рэгіёнаў Беларусі і больш чым дзесяці краін свету.

«Мы часта спрачаліся, дзе варта збірацца: у Мінску ці ў тых гарадах, дзе праводзіцца свята, і выбралі ўсё ж другі варыянт. Для вас гэта магчымасць лепш пазнаёміцца з нашай краінай, убачыць на свае вочы тыя ўнікальныя краявіды і памятныя мясціны, якімі ганарыцца канкрэтная мясцовасць», — зазначыў міністр інфармацыі Беларусі Аляксандр Карлюкевіч, вітаючы ўдзельнікаў круглага стала. Сапраўды, кампліментаў на адрас Беларусі з боку замежных гасцей гучала нямала, але перадусім літаратары прадстаўлялі свае новыя творы і даследаванні, абмяркоўвалі існуючыя літаратурныя сувязі і будучыя сумесныя праекты.

Як нават адзінкавы факт з біяграфіі пісьменніка можа выліцца ў цікавае міжнароднае супрацоўніцтва, расказаў намеснік галоўнага рэдактара часопіса «Полымя», літаратуразнаўца Мікола Трус. Ён згадаў, што ў 1935 годзе пасля заключэння паміж СССР і Чэхаславакіяй дагавора аб узаемадапамозе адбыўся абмен дэлегацыямі культурных дзеячаў. У склад савецкай дэлегацыі разам з Аляксеем Талстым, Аляксандрам Фадзеевым, Іванам Мікітэнкам і іншымі пісьменнікамі і журналістамі ўвайшоў беларускі паэт Янка Купала. Кожны крок дэлегацыі СССР абмяркоўваўся ў славацкай прэсе — ад ухвальных справаздач да крытычных артыкулаў і фельетонаў, давалася нават падрабязнае апісанне знешнасці літаратараў, але таксама ў гутарках з савецкімі дэлегатамі ўздымаліся і сур'ёзныя тэмы — праблемы малых народаў, фашысцкай пагрозы і г. д. Адносна нядаўна землякам удалося знайсці кнігі з аўтографамі Янкі Купалы і невядомыя здымкі савецкай дэлегацыі. «Праведзеныя даследаванні сталі асновай маёй манаграфіі «Янка Купала ў Славакіі», якая выйшла ў 2012 годзе, а ў 2015-м пры падтрымцы дыпламатычнага корпуса абедзвюх краін быў зладжаны міжнародны культурны праект «Славацкімі шляхамі Купалы», удзельнікі якога, сучасныя беларускія пісьменнікі, журналісты і навукоўцы, паўтарылі шлях савецкай дэлегацыі. Падчас гэтага праекта былі дасягнутыя дамоўленасці аб ушанаванні ў гарадах Славакіі памяці паэта і ўстанаўленні памятных знакаў», — сказаў Мікола Трус.

У ролі не толькі дыпламата, але і пісьменніка ўдзельнічала ў рабоце круглага стала Надзвычайны і Паўнамоцны пасол Індыі ў Беларусі Сагніта Бахадур. «На маю думку, літаратура — сапраўды тое, што аб'ядноўвае ўсіх людзей, незалежна ад нацыянальнасці і веравызнання, дапамагае кожнаму з нас раскрыць у сабе найлепшыя якасці. І перадусім гэта датычыцца майго любімага жанру фэнтэзі. Ён старажытны, і ўсе мы яго добра ведаем, бо раслі на казках і паданнях народаў свету. А сёння фэнтэзі як ніякі іншы жанр дазваляе знайсці ў сабе нешта падобнае да герояў, а разам з тым ненавязліва, мякка прадстаўляе чытачу іншыя сусветы, не падобныя на звыклае атачэнне кожнага з нас», расказала яна.

Вядомы польскі пісьменнік і рэпарцёр, член Рускага геаграфічнага таварыства і Каралеўскага геаграфічнага таварыства ў Лондане Яцэк Палкевіч, за плячыма якога больш чым паўвека падарожжаў па ўсім свеце, ад экзатычных выспаў да залатых руднікоў Ганы, ад пустыні Гобі да полюса холаду ў Аймяконе, перакананы, што нацыянальныя культуры і літаратуры — ледзь не галоўны сродак супрацьстаяння працэсам глабалізацыі і ўніфікаванага ладу жыцця. «Падчас сваіх вандровак я не толькі вывучаў культурны досвед высокацывілізаваных нацый, але і многаму навучыўся ў далёкіх карэнных плямёнаў, і адна з важных мудрасцяў, якую я пачуў у падарожжах, нагадвае пра тое, што суседзі цераз блізкую мяжу важнейшыя за брата за гарой. Нашы краіны звязаныя не толькі суседствам, але і гістарычным лёсам, а таму, на мой погляд, мусяць наладжваць больш шчыльнае партнёрства — у тым ліку літаратурнае».

Філолаг, краязнаўца, публіцыст і выкладчык Глеб Кудрашоў якраз прывёз з Палтаўскага нацыянальнага педагагічнага ўніверсітэта сведчанне такога партнёрства: томік «Энеіды» Івана Катлярэўскага ў перакладзе на беларускую Аркадзя Куляшова з аўтографам народнага паэта Беларусі. У гэтай літаратурнай знаходцы, можна сказаць, сышліся зоркі і сімвалічныя лічбы: пераклад паэмы-бурлеска, які быў выдадзены ў 1969-м у Мінску — да 200-годдзя з дня нараджэння Катлярэўскага, адшукалі ў Палтаве праз 50 гадоў — акурат на 105-ю гадавіну з дня нараджэння Куляшова. «Мне вельмі сумна, што сёння Саматэвічы, родная вёска Аркадзя Куляшова, знаходзіцца ў зоне адсялення пасля аварыі на ЧАЭС, але разам з тым радасна, што цяпер мы маем яшчэ адзін агульны пункт судатыкнення ў літаратурнай сістэме каардынат і што сумесныя праекты ў гэтай сферы безумоўна будуць працягвацца», — падзяліўся эмоцыямі ўкраінскі даследчык.

Лінію мінуўшчыны і сучаснасці злучыў таксама госць з Санкт-Пецярбурга Аляксандр Карскі — праўнук акадэміка Пецярбургскай і Чэшскай акадэмій навук Яўхіма Карскага, філолага, палеографа і этнографа, праца якога (у прыватнасці, трохтомнае выданне «Беларусы») заклала фундамент айчыннага навуковага мова- і літаратуразнаўства. Нашчадак знакамітага вучонага прысвяціў 17 гадоў жыцця складанню двухтомніка, у якім падрабязна разглядаюцца біяграфія Яўхіма Карскага і яго роля ў папулярызацыі беларускага фальклору, мовы і літаратуры.

Першы намеснік старшыні Саюза пісьменнікаў Узбекістана Мінхажыдзін Хаджыматаў нагадаў, што культурныя сувязі паміж нашымі краінамі маюць плён: узаемныя пераклады класічных твораў літаратуры, адкрыццё помніка Якубу Коласу ў Ташкенце і Алішэру Наваі ў Мінску, правядзенне сёлета Дзён культуры Узбекістана ў Беларусі... А зусім нядаўна ў Ташкенце пры падтрымцы грамадскага фонду «Творчасць» убачыў свет зборнік беларускіх паэтаў у перакладзе на ўзбекскую.

Таксама неўзабаве выйдзе з друку першы літаратурны альманах «Казастан—Беларусь», куды ўключаны творы аўтараў пачатку ХХІ стагоддзя. «Супрацоўніцтва ў гэтай сферы не толькі збліжае нашы народы, але таксама ўбудоўвае нашы літаратуры ў сусветны культурны працэс», — адзначыла загадчык аддзела аналітыкі і знешніх літаратурных сувязяў Інстытута літаратуры і мастацтва Мінадукацыі і навукі Рэспублікі Казахстан Святлана Ананьева.

«Размежаванне, раз'яднанне — прамы шлях да варожасці, — перакананы паэт, эсэіст, перакладчык і публіцыст з Расіі Уладзімір Беразеў, які больш за дзесяць гадоў узначальваў літаратурны часопіс «Сібірскія агні», — а таму мы робім усё магчымае, каб наноў аб'яднаць пісьменнікаў нашых краін. З 2003 да 2014 года на старонках «Сібірскіх агнёў» былі апублікаваны больш чым два дзясяткі беларускіх аўтараў, а ў канцы 2009-га адзін з нумароў быў цалкам прысвечаны беларускай паэзіі і адкрыў для расійскага чытача мноства цікавых, раней не вядомых аўтараў...»

Адзін з выдатных спосабаў зберагчы родную мову і літаратуру — папулярызаваць яе за мяжой, мяркуе прафесар гісторыі Рымскага ўніверсітэта Lа Sаріеnzа Франчэска Гуі. Ён прывёў у прыклад Святлану Алексіевіч — пасля атрымання беларускай пісьменніцай Нобелеўскай прэміі па літаратуры ў Італіі вельмі зацікавіліся не толькі яе творчасцю, але і іншымі беларускімі аўтарамі, таму варта разгледзець перспектывы іх перакладу на італьянскую.

Гэтую ж думку падтрымаў член Саюза пісьменнікаў Грузіі, паэт і перакладчык Аляксандр Элердашвілі, які займаўся перакладамі санетаў Янкі Купалы: «У мяне ёсць жаданне выдаць на грузінскай анталогію беларускай паэзіі, а на беларускую, у сваю чаргу, перакласці шэдэўры сусветнай літаратуры — у прыватнасці, я даўно рэалізую праект па перакладзе вершаў Амара Хаяма на розныя мовы свету».

«Я згодны з калегамі, што на шляху адно да аднаго вельмі важна мець правадніка — у літаратуры гэта перакладчык, — дадаў празаік, эсэіст і драматург з Малдовы Мікалай Русу. — Неабходна запоўніць той вакуум, які ўтварыўся паміж нашымі краінамі пасля распаду СССР, якаснымі перакладамі класічных і сучасных твораў». Сваё перакананне літаратар падмацаваў лічбамі: вывучыўшы бібліятэчныя фонды ў адным з найбуйнейшых кнігасховішчаў Малдовы, ён падлічыў, што ў перыяд 1965—1990 гадоў у краіне было выдадзена 17 кніг беларускіх пісьменнікаў, а таксама 19 зборнікаў паэзіі і анталогія прозы «Вяснянка», у якую ўвайшлі 42 аўтары, а з пачатку ХХІ стагоддзя ў Бухарэсце былі надрукаваныя толькі тры кнігі беларускіх пісьменнікаў...

Усе ўдзельнікі круглага стала пагадзіліся, што сітуацыю трэба змяняць да лепшага — тым больш творчых ідэй і імпэту для гэтага хапае. Абмеркаванне кірункаў літаратурнага супрацоўніцтва працягнецца ўжо гэтай восенню — 3-4 кастрычніка ў Магілёве пройдзе пленум пісьменнікаў Саюзнай дзяржавы.

У вершах і прозе

Падчас Дня беларускага пісьменства ў Слонімскім драматычным тэатры прайшоў фінал Рэспубліканскага конкурсу юных чытальнікаў «Жывая класіка».

Сёлета ўдзел у творчым спаборніцтве бралі амаль 13 тысяч школьнікаў з усіх рэгіёнаў Беларусі, а ў фінале выступілі 15 найлепшых чытальнікаў з Брэста, Гомеля, Докшыц, Мінска, Петрыкава, Магілёва, Віцебска, іншых гарадоў і вёсак.

Шукаючы блізкія ім па духу творы, асаблівую ўвагу дэкламатары і іх настаўнікі аддалі тэме любові да малой радзімы, а таксама 75-годдзю вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Пераможцаў конкурсу ў чатырох узроставых катэгорыях (1—4 класы, 5—6, 7—8 і 9—10) вызначала прафесійнае журы на чале з міністрам інфармацыі Беларусі Аляксандрам Карлюкевічам.

Першымі сярод найлепшых пасля гарачых спрэчак суддзі назвалі 8-гадовую вучаніцу петрыкаўскай гімназіі Паліну Пінчук, без пяці хвілін выпускніка, валанцёра ЮНІСЕФ і дзеючага тэлевядучага Мікіту Шпілеўскага з Гомеля, а таксама адразу дзвюх прадстаўніц Докшыц: шасцікласніцу Тумілавіцкага дзіцячага сада — сярэдняй школы Марыю Наско і вучаніцу гарадской СШ № 2 Віялету Будзько, якая дайшла да фіналу «Жывой класікі» ўжо трэці раз і нарэшце перамагла. Зрэшты, дыпломы Міністэрства адукацыі, заахвочвальныя прызы і падарункі ад партнёраў праекта атрымалі ўсе фіналісты конкурсу.

Яшчэ фота

Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго» прайшоў у Жыровіцах
Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго» прайшоў у Жыровіцах
Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго» прайшоў у Жыровіцах
Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго» прайшоў у Жыровіцах

  1. Над­звы­чай­ны і Паў­на­моц­ны па­сол Ін­дыі ў Бе­ла­ру­сі Са­гні­та Ба­ха­дур са­ма зай­ма­ец­ца мас­тац­кай лі­та­ра­ту­рай і пад­трым­лі­вае лі­та­ра­тур­ныя і вы­да­вец­кія ста­сун­кі па­між на­шы­мі кра­і­на­мі.
  2. Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго»
  3. Міжнародны круглы стол «Мастацкая літаратура як шлях адно да аднаго»
  4. Удзель­нік між­на­род­на­га круг­ла­га ста­ла Глеб Куд­ра­шоў пры­вёз з Пал­та­вы «Эне­і­ду» ў пе­ра­кла­дзе Ар­ка­дзя Ку­ля­шо­ва з аў­то­гра­фам на­род­на­га паэ­та БССР.
  5. Дэ­ле­га­цыя лі­та­ра­та­раў з Уз­бе­кі­ста­на зра­бі­ла Мі­ніс­тэр­ству ін­фар­ма­цыі Бе­ла­ру­сі па­да­ру­нак — зды­мак пом­ні­ка Яку­бу Ко­ла­су ў Таш­кен­це. (першае фота)

Для адміністратараў

Нашаму сайту спаўняецца 9 гадоў

Нас наведалі

ГодПросмотрыПосетители
2024 19 711 9 262
2023 77 329 36 064
2022 71 163 34 884
2021 55 349 25 349
2020 76 047 36 977
2019 38 372 16 047
2018 32 791 12 093
2017 60 698
10 698
2016 41 163 10 000
2015 46 744 11 395
Всего 519 367 202 769

© ФНКА Беларусаў Расіі. 1999 — 2024 Федэральная нацыянальна-культурная аўтаномія Беларусаў Расіі.

Усе правы абаронены. Пры выкарыстанні любых матэрыялаў сайта, уключаючы графіку і тэксты, актыўная спасылка на belros.org абавязковая.

Калі вы лічыце, што парушаныя вашыя аўтарскія правы, просім паведаміць, каб мы маглі ўнесці неабходныя карэктывы.

Дата стварэння сайта — ліпень 2015 г. | Дызайн сайта | Вэб-майстар