Рус | Бел

Сцежкамі памяці і геройства

26.05.2016      918
Сцежкамі памяці і геройства

Прыгажосць Беларусі бачаць усе, хто бывае на нашай зямлі. Што ж, нездарма называюць яе сінявокаю, краем блакітных азёр, зялёных лясоў і зямлёй пад белымі крыламі. Да такіх вызначэнняў, падаецца мне, варта дадаць і такое: Беларусь — зямля Герояў. Мужных, гераічных людзей нараджалася тут шмат ва ўсе часы. І звыш 500 сыноў і дачок беларускай зямлі здзейснілі выключныя подзвігі, былі ўшанаваны высокім званнем Герояў Савецкага Саюза ў гады Вялікай Айчыннай вайны.

Згадаем яшчэ такі факт: больш за 1500 абаронцаў савецкай Айчыны розных нацыянальнасцяў былі ўдастоены гэтага высокага звання за гераізм, праяўлены ў баях за вызваленне Беларусі. Сярод іх і ўраджэнцы Самарскай вобласці, у тым ліку марак Дняпроўскай ваеннай флатыліі Аляксандр Васільевіч Фірсаў, гвардыі лейтэнант Іван Тарасавіч Красноў... Амаль 500 тысяч куйбышаўцаў ваявалі на франтах, і кожны другі не вярнуўся з палёў бітваў. Падлічана: 233 жыхары вобласці сталі Героямі Савецкага Саюза, 36 — поўнымі кавалерамі ордэна Славы.

Памятаюць пра подзвігі бацькоў, дзядоў самарскія беларусы, якія свае мерапрыемствы да гадавіны Перамогі праводзілі пад дэвізам: “Благодарные потомки своих Героев не забудут имена”. Напярэдадні свята, 8 мая, яны адзначылі Дзень Дзяржаўнага герба і Дзяржаўнага сцяга Рэспублікі Беларусь. Актывісты абласной грамадскай арганізацыі беларусаў “Руска-Беларускае Братэрства 2000” у той дзень у сваім офісе паглядзелі тэматычны відэафільм, паўдзельнічалі ў віктарыне “Квiтней, Беларусь!” Была і традыцыйная канцэртная праграма ад вакальнага ансамбля “Каданс”. Прайшлі дабрачынныя канцэрты творчых гуртоў арганізацыі беларусаў Самарскай вобласці, сустрэчы з ветэранамі. Ірына Глуская, прэзідэнт беларускай суполкі, лічыць Дзень Перамогі асаблівым святам: “Для кожнага беларуса, ураджэнца Беларусі, дзе б мы ні жылі, 9 Мая — святая дата. Будзем памятаць: у гады ваеннага ліхалецця там загінуў кожны трэці. У кожнай сям’ і ёсць і свой боль пра вайну, і свае героі”.

Беларусы Самары ўдзельнічалі таксама ў агульнагарадскіх урачыстасцях, прысвечаных Дню Перамогі. 8 мая ўскладалі кветкі да Вечнага агню на плошчы Славы і да помніка юнгам ВМФ на Набярэжнай ракі Волгі. “Здесь от Речного вокзала в 1942-1944 гг. более 700 мальчишек добровольцами уходили в школу юнг ВМФ. Многие из них погибли в боях за нашу Родину”, — такія словы высечаны на помніку. Запомніцца самарскім супляменнікам і ваенны парад, удзел у акцыі “Бессмертный полк”. Усе былі вельмі ўзрушаныя тым шэсцем. Па партрэтах, якія неслі нашчадкі пераможцаў, можна вывучаць гісторыю вайны і Перамогі, доблесці і адвагі, стойкасці духу і любові да Радзімы. “Мой дзядуля, па лініі бацькі, загінуў у 41-м, у першыя дні вайны пры абароне Кіева, прычым доўгія гады значыўся ў спісах зніклых без вестак. — згадвае сямейную частку ваеннай гісторыі Ірына Глуская. — Толькі праз дзесяцігоддзі бабулі прыйшоў ліст аб месцы яго пахавання ў брацкай магіле. А яго сын, мой бацька Міхаіл Глускі, шануючы памяць пра бацьку, паступіў у ваеннае вучылішча, стаў афіцэрам і 30 гадоў адслужыў ва Узброеных сілах Савецкага Саюза. А мае прадзядуля, дзядуля і браты дзядулі па лініі мамы — Іван, Захар, Пётр Луцкевічы... — ваявалі на розных франтах Вялікай Айчыннай, вярнуліся дадому з баявымі ардэнамі, медалямі”.

Падобныя гісторыі ёсць, бадай, у кожнага, хто праходзіў па плошчы Куйбышава ў складзе “Бессмертного полка”. Летась самарскі школьнік Мікіта Савельеў звярнуўся ў Пастаянны Камітэт Саюзнай дзяржавы з просьбай дапамагчы знайсці месца пахавання прадзядулі Івана Іларыёнавіча Пярвушкіна. І вось дзякуючы многім людзям яно было выяўлена. І Мікіта з мамаю, татам, пяцігадоваю сястрычкай і бабуляй летась наведалі Беларусь, ваенныя мемарыялы ў вёсцы Шапуры і пасёлку Копці недалёка ад Віцебска — там пахаваны салдат Іван Пярвушкін. Як бачым, памяць пра абаронцаў Радзімы, іх подзвігі жывая і сёння — яе эстафету нясуць ужо праўнукі герояў.

Амаль 40 тысяч чалавек было сёлета ў “Бессмертном полке” ў Самары. Людзі розных пакаленняў неслі партрэты родных, якія не вярнуліся з палёў бітваў, і тых, хто прайшоў нягоды баёў і вярнуўся, каб адбудоўваць краіну. Калону гледачы на трыбунах сустракалі стоячы, са слязамі на вачах. Пасля акцыі жыхароў і гасцей горада запрасілі ў парк Перамогі: там была вялікая канцэртная праграма з удзелам ансамбля “Каданс”. Яго ўдзельніцы выконвалі беларускія і рускія песні пра вайну, пра герояў і Перамогу.

Свята ў Самары завяршылася вялікім салютам. І калі я глядзеў на агні, што ўспыхвалі і згасалі, то падумаў: так і чалавечыя жыцці тысячамі знікалі ў полымі вайны. Дарэчы, у паэта-франтавіка Эдуарда Асадава ёсць радкі: “День Победы. И в огнях салюта/ Будто гром: — Запомните навек,/ Что в сраженьях каждую минуту,/ Да, буквально каждую минуту/ Погибало десять человек!... …И, шагая за высокой новью,/ Помните о том, что всякий час/ Вечно смотрят с верой и любовью/ Вслед вам те, кто жил во имя вас!”

Аўтар: Мікалай Бойка

Яшчэ фота

Сцежкамі памяці і геройства

Каментары да фатаграфій

  1. Ірына Глуская ўскладае кветкі да помніка юнгам ВМФ
  2. Ансамбль “Каданс” выступае ў паку Перамогі (першае фота)

Для адміністратараў

Нашаму сайту спаўняецца 9 гадоў

Нас наведалі

ГодПросмотрыПосетители
2024 19 711 9 262
2023 77 329 36 064
2022 71 163 34 884
2021 55 349 25 349
2020 76 047 36 977
2019 38 372 16 047
2018 32 791 12 093
2017 60 698
10 698
2016 41 163 10 000
2015 46 744 11 395
Всего 519 367 202 769

© ФНКА Беларусаў Расіі. 1999 — 2024 Федэральная нацыянальна-культурная аўтаномія Беларусаў Расіі.

Усе правы абаронены. Пры выкарыстанні любых матэрыялаў сайта, уключаючы графіку і тэксты, актыўная спасылка на belros.org абавязковая.

Калі вы лічыце, што парушаныя вашыя аўтарскія правы, просім паведаміць, каб мы маглі ўнесці неабходныя карэктывы.

Дата стварэння сайта — ліпень 2015 г. | Дызайн сайта | Вэб-майстар